Dankzij geleidehond Dobbs kan autistisch kind weer naar bibliotheek en bos

In de woonkamer doet Robbert een computerspelletje. Hond Dobbs loopt met een bal in zijn bek heen en weer. Hij is een prima maatje voor de jongen, bij wie klassiek autisme met ernstige taal/spraakproblemen werd vastgesteld. Robbert is onder meer in zichzelf gekeerd en overgevoelig voor geluid.

Desgevraagd gaat hij even bij zijn moeder aan tafel zitten om een paar vragen te beantwoorden. Hij vertelt dat hij graag met Dobbs knuffelt en speelt en dat de hond hem ook helpt. „Als je iets heel spannend vindt, gaat Dobbs mee”, vult zijn moeder aan. „En als je het moeilijk vindt om te wachten in een rij, lukt het wel als Dobbs erbij is.”

Via KNGF Geleidehonden kreeg het gezin drie jaar geleden als een van de eerste een autismegeleidehond in huis. De labrador bleek onvoldoende geschikt om een blinde te geleiden en werd omgeschoold tot maatje voor een kind met een Autisme Spectrum Stoornis (ASS).

Inmiddels leverde de organisatie elf autismegeleidehonden af. Het gedrag van de betrokken kinderen is volgens haar in vrijwel alle gevallen „sterk verbeterd.” Daarom besloot ze deze week door te gaan met het opleiden van honden voor deze doelgroep.

Nicoline Brummel juicht die beslissing toe. Ze herinnert zich nog goed dat zij en haar man Peter bijna de deur niet meer uitkwamen met Robbert vanwege diens autistische gedrag. „Als we een andere kant op moesten dan hij wilde en ik trok hem mee, ging hij op de grond liggen en heel hard gillen.”

Voordat Dobbs bij het gezin in huis kwam, volgde Brummel een training om hem de juiste commando’s te geven. Bij de eerste kennismaking reageerde Robbert direct positief. „Hij vond hem lief en ging er meteen op zijn knieën bij zitten.”

Als ze de straat op gaan, krijgt Dobbs een hesje aan als teken dat hij in functie is. In het begin zat Robbert met een tuigje aan de hond vast. Het resultaat was verbluffend, vertelt zijn moeder. „Ik gaf Dobbs de commando’s en Robbert liep gewoon mee. Op die manier konden we weer samen naar de winkel, de bibliotheek of het bos.”

Hoe verklaart Brummel dit succes? „Als Robbert een kant op moet die hij niet wil, heb je de neiging te gaan toelichten waarom hij daar toch heen moet. Dat wil Robbert meestal niet horen. Zijn hoofd zit daar te vol voor. Dobbs zegt niks. Hij blijft altijd stoïcijns en neemt Robbert gewoon mee. Die accepteert dat. Het is echt super.”

De inzet van de getrainde labrador vergrootte zowel de mobiliteit als de veiligheid van haar zoon, zegt Brummel. „Robbert stak in het verleden soms onverwachts over; hij zag geen gevaar. Met Dobbs erbij gebeurt dat niet meer. Die blokkeert hem in zo’n geval.”

Langzamerhand vergrootte Brummel de bewegingsruimte van haar zoon, bijvoorbeeld door hem op een vertrouwde locatie zonder tuigje te laten lopen, terwijl de hond in de buurt bleef. Nu kan ze zelfs zonder de labrador met hem naar de bibliotheek.

Als Brummel met Robbert naar een onbekende locatie gaat of naar een plek die hem vanwege herrie of drukte spanning geeft, gaat Dobbs nog altijd mee. „Als het heel spannend voor hem is, vraagt hij zelf of hij aan de hond vast mag.”

Ook in andere situaties bewijst Dobbs goede diensten. „Er zijn momenten dat Robbert gaat flippen. Dan ligt hij op de grond te krijsen en laat hij het spuug uit zijn mond lopen. Als ik dan bij hem kom, gaat hij me slaan, bijten of schoppen. Komt Dobbs, dan duwt hij die eerst weg. Maar bij het tweede likje gaat hij lachen en is het klaar.”

Na de komst van de geleidehond is duidelijk geworden dat ook Robberts broertje Ewoud (4) klassiek autisme heeft. Hoewel deze graag met de hond speelt, blijft Dobbs primair het maatje van Robbert. „Die heeft hem het hardste nodig. Hij is kwetsbaarder dan Ewoud. Dat ervaart Dobbs ook. Hij gaat altijd weer op zoek naar Robbert.”

Na de vakantie gaat Robbert naar groep 5 van een school voor speciaal onderwijs. Hij zit in een speciale ASS-klas. Zijn moeder hoopt dat hij zich mede door de hulp van zijn hond in de toekomst kan blijven ontwikkelen. Ze zou het prachtig vinden als hij ooit zo ver zou komen dat hij samen met Dobbs één of twee boodschappen kan halen.

De opvoeding en begeleiding van twee jongens met autisme vergt veel van de ouders. Brummel is dan ook blij met de verlichting die Dobbs hun heeft gebracht. „Hij heeft ons meer geboden dan we hadden durven hopen. Als we hem moesten missen, zou ons gezin zonder meer terugvallen in een isolement.”

Dankzij geleidehond Dobbs kan autistisch kind weer naar bibliotheek en bos

RD.nl in uw mailbox?