Tussen gedenken, herdenken en vieren
In Israël vieren wij dinsdag onze 76e Onafhankelijkheidsdag. Een emotioneel beladen dag die we beleven met dankbaarheid én een kras op de ziel.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël.
In Israël vieren wij dinsdag onze 76e Onafhankelijkheidsdag. Een emotioneel beladen dag die we beleven met dankbaarheid én een kras op de ziel.
Op een lenteochtend lopen we een onbekend echtpaar tegen het lijf. De man vraagt of we weten waar Tel Soreg ligt. Nog geen minuut later zijn we verwikkeld in een gesprek over de Bijbelse wortels van de Golanhoogten.
Pesach is het eerste belangrijke Bijbelse feest sinds de zwarte dag van 7 oktober. Hoe vreemd voelt het om bevrijding te vieren als een deel van ons nog in ballingschap in Gaza is?
Het gekste was nog wel de relatief lange aanloop. Pak je dan alsnog je werktas in of bereid je je voor op een apocalyps?
Terwijl de eerste paal van ons nieuwe huis werd geslagen, realiseerde ik me ineens dat alle betrokkenen weliswaar Israëliërs waren, maar ieder met een andere etnische of culturele achtergrond. De mythe dat we een witte, koloniale apartheidsstaat zouden zijn spatte uit elkaar op de fundering van ons huis.
In Afik, de woonplaats van onze Israëlcorrespondent Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, wordt dit jaar wel Poerim gevierd. Maar wel met beperkingen.
Ik zit bij een bevriend echtpaar aan tafel als zij beginnen te kibbelen over wie het afval moet weggooien. Als de vrouw zich beklaagt over het feit dat haar man zo weinig proactief is in het huishouden, gooit hij haar lachend voor de voeten dat haar gezanik „zo 6 oktober” is.
In oktober 2023 werden ruim 300.000 Israëli’s opgeroepen voor reservedienst. Velen brachten een ongekend lange tijd in oorlogsgebied door, ver van hun families. Nu de eerste lichting reservisten retour komt, ervaren we hoe lastig het is om terug te keren naar het alledaagse.
Als moeder van drie zonen stel ik me de angst voor waar zoveel Israëlische ouders van militairen nu al maandenlang mee moeten leven. Hoe slaap je als je weet dat je zoon in Khan Younis rondloopt?
Wij Israëliërs voelen ons op grond van allerlei factoren vaak onbegrepen en een beetje alleen op de wereld. Blijken van verbondenheid van buitenaf verrassen Israëli’s vaak, zeker in tijden van crisis.